خبرنگاران فریدون صدیقی: توقف چاپ روزنامه ها غم انگیز است

به گزارش سبزا، تهران- خبرنگاران- فریدون صدیقی پیشکسوت روزنامه نگاری عقیده دارد: بریدن و قطعه قطعه کردن ظرفیت متشکل رسانه های کاغذی، دردناک و غم انگیز است؛ و به نوعی پاک کردن هر صدایی است که می تواند تنوع و تکثرِ نگاه و تلقی را در جامعه موجب شود.

خبرنگاران فریدون صدیقی: توقف چاپ روزنامه ها غم انگیز است

در روزهای اخیر بحث توقف موقت چاپ روزنامه های کاغذی که پیش از این در دستور کار کمیته اطلاع رسانی و مدیریت جو روانی ستاد ملی مقابله با کرونا قرار گرفته بود، به تصویب رسید و این کمیته در مصوبه خود بیان کرد که نسخه کاغذی نشریات تا سرانجام اجرای طرح فاصله گذاری اجتماعی چاپ نخواهد شد.

موضوعی که البته مختص ایران نبود و در برخی از کشورها هم پس از شیوع بحران کرونا اعمال شد؛ چنانچه دولت اردن نیز یکماه پیش این محدودیت را با هدف جلوگیری از گسترش و شیوع ویروس کرونا اجرا کرد.

توقف چاپ کاغذی روزنامه ها البته به معنای توقف کامل فعالیت های خبری آنان نبوده و مقرر شده است تا رسانه های مکتوب برای تقویت جریان اطلاع رسانی و کارکرد آموزشی مقابله با کرونا همانند هفته های اخیر، تمام ظرفیت خود را در فضای برخط و شبکه های اجتماعی به کار گیرند.

این موضوع در ایران البته واکنش هایی را به همراه داشته است؛ چنانچه برخی از صاحبنظران حوزه رسانه، به مخالف با اجرای این طرح پرداخته اند.

آنچه در ادامه می اید گفت وگوی خبرنگار فرهنگی خبرنگاران با فریدون صدیقی استاد روزنامه نگاری دانشگاه، به عنوانی یکی از صاحبنظرانی است که اجرای این کار را درست نمی داند.

توقف چاپ روزنامه ها غم انگیز است

صدیقی در ابتدا ضمن مخالف با توقف چاپ کاغذی روزنامه ها از 16 فروردین، بیان داشت: من عمیقاً از این اتفاق متأسف و با آن مخالفم؛ به این دلیل که رسانه های کاغذی و حتی مجازی - به دلایل مختلف که بارها درباره آن صحبت شده است-، بیشترین ضربه و آسیب را از نوع نگاه و تلقی ای که مدیریت کلان رسانه ای به کارکرد رسانه های ما دارند خورده اند و مرجعیتشان را تا حدودی از دست داده اند؛ اما با همه این ها، روزنامه های کاغذی و سایت ها و رسانه های رسمی ما در فضای مجازی، در بزنگاه های تاریخی و در نقطه عطف های مربوط به مناسبات اجتماعی، اقتصادی، تکانه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی و ... حضور مؤثر و تعیین کننده ای داشته اند؛ بنابراین نادیده دریافت آنان، آخرین ضربه را بر پیکر نحیف آزادی بیان یا آزادی رسانه ها در ایران وارد می کند.

وی افزود: معنی دیگر این برخورد این است که شما باید صرفاً به رادیو و تلویزیون پناه ببرید و این در حالی است که رسانه ای چون تلویزیون، کمتر موردتوجه افکار عمومی است و مردم به آن اعتماد ندارند و کل توجه به آن معطوف به تماشای تولیداتی چون سریال پایتخت و امثال آن می شود.

در نتیجه در چنین فضایی، بریدن و قطعه قطعه کردن ظرفیت متشکل رسانه های کاغذی، به نظرم دردناک و غم انگیز است؛ و به نوعی پاک کردن هر صدایی است که می تواند تنوع و تکثر نگاه و تلقی را در جامعه موجب شود.

روزنامه های کاغذی؛ قسمتی از پازل رسانه ای

صدیقی در واکنش به این موضوع که کار روزنامه های کاغذی کاملا متقوف نشده و فعالیت آن ها به فضای مجازی منتقل می شود، شرح داد: ما اگر در شرایط متعادل و متوازن باشیم، این نوع حرکات کاملاً درست و به جا است. این که رسانه های ما دستخوش تحولاتی شده و فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی آمده اند، درست است و نمی خواهم آنان را نادیده بگیرم اما این رویکرد را در کجا می خواهیم موردبحث قرار دهیم؟ بحث بر سر زیست اجتماعی و فرهنگی ما است که در چنین فضایی که حداقلی از آزادی بیان برای رسانه ها هست، وجود روزنامه های کاغذی دستکم می توانند وجهه دیگر و قطعه دیگری از پازل اطلاع رسانی و دانش افزایی ما را پوشش دهند.

موضوع این است که در جامعه ما یک فضای حداقلی از اطلاع رسانی با مضیقه ها و خط قرمزهایی وجود دارد (کاری به درستی و نادرستی آن ندارم) که اعتماد عمومی جامعه پیش تر از آن سلب شده است و مردم کمتر به رسانه های ما توجه دارند، کمتر آنان را می خوانند و می بینند و می شنوند و عمدتاً توجهشان به شبکه های مجازی و برون مرزی پرت می شود.

وی افزود: بر این اساس اگر در این فضای حداقلی، روزنامه ها را محدود کنیم (که در کنار سایت ها و خبرگزاری های رسمی پازلی حداقلی برای سواد رسانه ای بودند) یعنی همان حداقل را هم به کمترین میزان می رسانیم. درنتیجه فضا محدودتر از قبل می شود.

ما قرار است از آزادی دفاع کنیم

این استاد دانشگاه در واکنش به این مسئله که توقف چاپ کاغذی می تواند باعث افزایش امنیت آدم های متعددی که درگیر فرایند تولید و توزیع روزنامه ها بوده اند شده و خطرپذیری شیوع بیماری را کاهش دهد، بیان کرد: منکر این داستان نیستم و علاوه بر این دلایل، دلایل دیگری هم در این توقف دخیل هست؛ مانند این که احتمالاً واردات کاغذ به حداقل رسیده و فرصت مناسبی است که به زعم خودشان، از شر روزنامه ها راحت شوند؛ اما ما قرار است از آزادی دفاع کنیم و درنهایت باید به این نکته برسیم که در جامعه، رسانه هایی را داشته باشیم که جامعه به آن اعتماد کند و مرجعیت داشته باشند ؛ نه این که امروز ناخواسته این مرجعیت را از رسانه ها گرفته و مردم را حواله کرده ایم به فضای برون مرزی و فضای مجازی که کنترل آن دست بیرون ازاینجا است.

صدیقی افزود: دولت هم ممکن است از این داستان به نفع خودش برای استمرار این توقف استفاده کند و این ها شکل بیرونی و مادی اتفاق است و ما باید به شکل نرم افزاری و تحلیلی این اتفاق و به تأثیرات روانی این کار در جامعه هم نگاه کنیم؛ یعنی این گونه نگاه کنیم که اگر رسانه های ما مخاطبی ندارند، پس کارشان هم تعطیل شود؛ معنی آن این است که خبرگزاری ها هم نباشند و... چون دامنه مخاطبشان را وقتی نسبت به جمعیت جامعه قضاوت کنیم، حداقلی و ناچیز است. اگر این گونه بخواهیم نگاه کنیم، باید کل صورت مسئله را پاک کنیم و خودمان را از وجود رسانه هایی که هرکدام می توانند در فضای فعلی وجهی از اطلاعات را توزیع کنند و در کنار هم حداقلی از اطلاع رسانی شفاف را داشته باشند، خلاص کنیم.

این پیشکسوت روزنامه نگاری ادامه داد: درنتیجه ما در حال از دست دادن یکی از ارکان آزادی هستیم، وگرنه که برکسی پوشیده نیست که جهان عوض شده و فناوری ها نوین شده اند؛ ولی ما در ایران زندگی می کنیم. درنتیجه هر شکلی ازاین دست اتفاقات، ضربه زدن به رسانه های ما است و نتیجه آن رویگردانی بیش ازپیش مخاطبان از رسانه های ما است؛ یعنی حوالت دادن این که موضوعات داخلی را نخوانید و بروید هر آنچه می خواهید را در فضای بیرونی ببینید.

منبع: ایرنا
انتشار: 31 اردیبهشت 1399 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: sabza.ir شناسه مطلب: 845

به "خبرنگاران فریدون صدیقی: توقف چاپ روزنامه ها غم انگیز است" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "خبرنگاران فریدون صدیقی: توقف چاپ روزنامه ها غم انگیز است"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید