محققان روشی برای رو کردن دست دروغگویان یافتند - سبزا

به گزارش خبرنگار فناوری خبرنگاران، اگرچه مطالعات گذشته فریب دادن را بررسی کرده اند، اما احتمالا این اولین مطالعه ای است که به قصد و نیت فرد می پردازد. محققان بیان کردند با اینکه یک موضوع درست می تواند به شکل های فریبکارانه ای دستکاری شود، اما این قصد افراد است که تعیین می کند یک ارتباط فریبکارانه است یا خیر. به عنوان مثال فرد می تواند از اطلاعات غلط استفاده کند یا دچار فرض های اشتباه شود، به این معنی که فرد دچار خطای غیرعمدی شده و سعی در فریبکاری نداشته است.

یوجین سانتوس استاد مدرسه مهندسی دارتموث در آمریکا گفت: فریبکاری که با قصد صورت می گیرد بسیار خطرناک تر از یک خطای غیر عمدی است. طرح ما تنها روشی است که همزمان هم فریب را شناسایی می کند و هم رفتار های فریبکارانه را از رفتار های درست متمایز می کند.

با بررسی دوباره دلایل عمومی برای فریبکاری، محققان یک رویکردی طراحی کرده اند که فریب را جدا از تمام ارتباطات خوب بیان می کند. با این حال، چارچوب های موجود به داده هایی محدود است که برای اندازه گیری فریبکاری فرد از استدلالت گذشته استفاده می کند. این مطالعه از داده های 100 شرکت کننده در سال 2009، 800 دیدگاه واقعی و 400 دیدگاه ساختگی در سال 2011 استفاده می کند.

سانتوس معتقد است که این طرح می تواند به خوانندگان کمک کند تا اخبار جعلی را تشخیص بدهند. آن ها می توانند بررسی کنند که آیا اخبار با دلیل و منطق است یا نظرات مختلف نیز در آن نقش بازی می کنند.

در این مطالعه محققان از فیلم یازده یار اوشن 2001 استفاده کردند تا نشان دهند چگونه چارچوب برای تشخیص دلایل افراد فریبکار می تواند استفاده شود که در واقع ممکن است خلاف باور های حقیقی آن ها نیز باشد. برای مثال در فیلم، گروهی از دزدان وارد طاق بانک شده و همزمان رئیس بانک را گروگان می گیرند تا با او مذاکره کنند. دزدان به رئیس بانک پیشنهاد می دهند که در ازای نیمی از پول ها پلیس خبر نکند در حالیکه می دانند در نهایت چنین کاری می کند. رئیس بانک درنهایت به پلیس خبر می دهد و دزدان با تمام پول های طاق و در لباس پلیس فرار می کنند.

سانتوس می گوید: مردم توقع دارند که کار ها در یک مسیرخاص پیش برود. درست مثل دزدان که می دانستند رئیس بانک به پلیس خبر میدهد. در این داستان دزدان از اطلاعات خود و روش های فریبکارانه استفاده می کنند تا رئیس را متقاعد کنند از آن ها تبعیت کند تا به نتیجه مطلوب خود برسند.

در فرهنگ عامه، معمولا از رفتار های کلامی و غیرکلامی مانند بیان صورت برای فهمیدن اینکه آیا کسی دروغ می گوید یا نه استفاده می شود، اما همیشه قابل اعتماد نیستند. یکی از استادیاران این پروژه می گوید: ما فهمیدیدم که مدل هایی بر اساس قصد و نیت نسبت به تغییرات کلامی و تغییرات شخصی قابل اطمینان تر هستند و برای فهمیدن دروغ های عمدی روش بهتری است.