تهاجم فرنگی در دنیای سبزیجات - سبزا

تهاجم فرنگی در جهانی سبزیجات

توصیه متخصصان تغذیه مصرف روزانه 5 تا 9 واحد میوه و سبزی در روز است. سبزی ها گروهی از مواد غذایی هستند که بسیاری از موا مغذی طبیعی تامین نماینده سلامت را در اختیار ما می گذارند. تنوع موجود مواد غذایی این گروه سفره را رنگین و مغذی می نماید. در سال های اخیر و با توسعه روابط تجاری در کشورهای مختلف امکان دسترسی ما به غذاها و مواد غذایی سایر کشورها فراهم شده است. به همین علت امروزه در بازارهای سنتی سبزی هایی را می بینیم که قبلا آنها را نمی شناختیم. سبزی هایی مانند کنگر فرنگی، مارچوبه، تره فرنگی و... که در ترکیب خود ویتامین ها و املاحی را دارند که به سلامت ما یاری می نمایند.

مارچوبه

مارچوبه گیاهی است علفی و چند ساله که ارتفاع آن تا چند متر می رسد و دارای شاخه های نسبتا چوبی و صاف می باشد. مارچوبه به صورت وحشی در بیشتر نقاط جهان می روید. این گیاه از قدیم الایام مورد استفاده بشر بوده است و حتی در اهرام ثلاثه مصر نقاشی هایی وجود دارد که مارچوبه را نشان می دهد. مارچوبه را می توان به صور مختلف مصرف کرد. باید مارچوبه را با کمی آب و حرارت کم در ظرف های ضد زنگ پخت و تقریبا نیمه خام آن را برداشت. آب مارچوبه را دور نریزید و از آن برای سوپ بهره ببرید زیرا دارای ویتامین و املاح می باشد. وقتی که مارچوبه می خرید، دقت کنید تازه باشد. شاخه های مارچوبه تازه راست و نرم بوده و نوک آن نباید باز شده باشد و اگر فلس های نوک آن باز باشد نشانه این است که گیاه مدت زیادی مانده و کهنه شده است.

برای نگهداری مارچوبه آن را در پارچه های مرطوب ببندید و در یخچال قرار دهید زیرا گرما و خشکی آن را از بین می برد. مارچوبه را می توان در سالاد ریخت و یا از آن سوپ تهیه کرد. مورد دیگر استفاده از مارچوبه غیر از پختن آن به صورت دم نموده آن است. دم نموده مارچوبه را به این صورت تهیه کنید: چند شاخه مارچوبه را در داخل یک لیتر آب جوش بریزید و اندازهی هم رازیانه و جعفری به آن اضافه کنید و بگذارید مدت پنج دقیقه دم بکشد. از این دم نموده به اندازه دو تا سه فنجان در روز برای تسکین و آرامش قلب بهره ببرید. البته آنهایی که مبتلا به ورم مجاری ادرار هستند و یا اشخاص عصبی مارچوبه را نباید مصرف نمایند. مارچوبه بعلاوه برای مبتلایان به رماتیسم و سنگ کلیه خوب نیست.

کلم دکمه ای یا بروکسل

کلم بروکسل گیاهی کند رشد و از خانواده کلم ها است. در فصل مناسب در بیشتر نقاط جهان قابل کشت است. برخلاف سایر گیاهان سبز، کلم بروکسل سرشار از پروتئین است. گرچه پروتئین کلم بروکسل کامل نیست و فاقد اسیدهای آمینه لازم است اما مصرف آن با حبوبات طیف پروتئینی دریافتی را کامل می نماید. پژوهش های اخیر دانشمندان نشان می دهد که گیاهان خانواده کلم ها از تشکیل برخی از سرطان ها در بدن جلوگیری می نماید.

نگهداری و مصرف

کلم بروکسل نباید زیاد از حد (بیشتر از 7 تا 10 دقیقه) پخته گردد. برگ های اطراف سر زودتر از وسط آن پخته می شوند. کلم های عظیم را نصف نموده یا قاچ کنید. برترین روش برای نگهداری کلم فریز کردن آن است. مانند سایر کلم ها قبل از فریز کردن آنها را در ظرف آب جوش مدتی نگه دارید. کلم های سالم و سفت را انتخاب کنید. برگ های زرد و ضعیف اطراف سر را جدا نموده و سر را در آب سرد بشویید. سرها را به نسبت کوچکی و عظیمی به مدت 3 تا 5 دقیقه در آب جوش نگه دارید. سپس آنها را در یک ظرف آب یخ بریزید و 5 دقیقه نگه دارید. سرها را آبکشی نموده در کیسه های پلاستیکی بگذارید. این نوع کلم را تا یک سال می توان در فریزر نگاه داشت. گره های کلم بروکسل را در کره خردل ابتدا سرخ نموده و بعد در کمی آب بجوشانید. این برترین روش پختن بروکسل است. کلم ها را می توان به هر خورشتی اضافه نمود. این بستگی به ذایقه فرد دارد.

دستور پخت کلم بروکسل

بروکسل کوچک، سفت و سبزرنگ : نیم کیلوگرم

آب : نصف فنجان

کره خردل یا مارگارین : 2 قاشق غذاخوری

خردل Dijon : دو قاشق غذاخوری

نمک وفلفل : اندازهی

سر کلم را به دو یا چهار قسمت تقسیم کنید و یا به صورت ضربدر با چاقو قاچ کنید. کلم ها و اندازهی نمک در یک دیگ کوچک ریخته و بجوشانید. بعد از مدتی سر دیگ را بسته، شعله را کم کنید تا به آرامی بپزد. هر از چند گاهی دیگ را تکان بدهید. بعد از 8 تا 10 دقیقه آبکشی کنید. در یک ماهیتابه کره را گرم کنید. خردل را به آن اضافه نموده به هم بزنید تا مخلوط گردد. بعد از 30 ثانیه به هم زدن کلم بروکسل را در ماهیتابه محتوی مخلوط نموده و خردل بریزید. نمک و فلفل اضافه کنید. غذا برای 3 تا 4 نفر آماده است.

آرتیشو یا کنگر فرنگی

آرتیشو گیاه بومی منطقه ها مرکزی مدیترانه است که در ایران به آن کنگر فرنگی می گویند. رومی ها حدود 2000 سال پیش این گیاه را پرورش می دادند و به اسم سبزی در سالاد استفاده می کردند. آرتیشو در قرن شانزدهم به انگلستان و فرانسه برده شد و سپس در قرن نوزدهم در آمریکا کشت شد.

برای خرید آرتیشو دقت کنید که برگ ها باز نشده و سفت و سبز باشد. هنگامی که برگ های آرتیشو قهوه ای است نشان دهنده کهنه بودن آن می باشد. فصل آرتیشو معمولا ماه های فروردین و اردیبهشت (آپریل و می ) است.

ترکیبات شیمیایی: برگ های خوردنی آرتیشو درای اینولین، اینولاز و ماده ای تلخ به نام سینارین است. خاصیت سینارین زیاد کردن ترشحات صفرا است.

منبع:www.salamat.com

منبع: راسخون