خورشید مصنوعی برای مردم بدون خورشید!
به گزارش سبزا، شهر ریوکان نروژ
در کشور زیبای نروژ، شهری به نام ریوکان (Rjukan) وجود دارد که شهری کوچک و صنعتی است. شهر ریوکان نروژ در عمق دره ای عیمق در دامنه کوه های قدرتمند Gaustatoppen قرار گرفته است. این شهر در6 ماه سال کاملا تاریک و بدون خورشید به سر می برد و مردم این شهر را در ناراحتی عمیقی فرو می برد، اما خورشید مصنوعی می تواند جایگزین خوبی باشد و ظاهرا بوده است! ریوکان و مردمانش وخورشید مصنوعی شان داستان بسیار جالبی دارد. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید:
یکی از نقاط سکونتی روی زمین که در آن خبری از خورشید نیست، کوچک شهر ریوکان نروژ است، مردم این شهر در 6 ماه از سال هیچ خورشیدی را نمی توانند در آسمان ببینند و علت آن هم شیب تند کوه های اطراف شهر است. این شیب ها اجازه نمی دهند تا 3400 نفر ساکن ریوکان، رنگ خورشید را ببینند و این روند از ماه سپتامبر تا مارچ هر سال ادامه دارد.
اما از سال 2013، مردم ریوکان توانستند زیر نور خورشیدی که در بالای میدان مارکت بود بایستند، نوری که بوسیله 3 آینه بزرگ بوجود آمده بود. این 3 آینه، در فاصله 450 متر بالای میدان شهر قرار گرفتند و نور خورشید را مستقیما به میدان، راهنمایی می کردند.
ایده روشن کردن شهر، اولین بار در 100 سال پیش به فکر Sam Eyde موسس این شهر رسید، او این شهر را برای راه اندازی کارخانه ساخت کود اتخاب نموده بود. شهر ریوکان نروژ به این علت برای این کار انتخاب شد چون آبشاری 104متری داشت و این آبشار می توانست الکتریسیته مورد احتیاج شهر را تامین کند. تخمین زده شده که سم آید، 2 برابر بودجه ملی نروژ را صرف ساختن این شهر و کارخانه اش نموده است.
اما در آن دوران، سم نتوانست ایده اش را عملی کند چرا که تکنولوژی ای که برای این کار لازم بود، در آن دوران وجود نداشت. به جای آن تصمیم گرفت تا واگنی بسازد که بتواند اهالی شهر را با هزینه ای کم به بالای کوه ببرد تا بتوانند نور خورشید را ببینند. او این واگن را در سال 1928 ساخت اما هنوز هم که هنوز است، مردم ریوکان از آن برای رفتن به بالای کوه استفاده می نمایند.
در سال 2005 بود که پروژه روشن شدن شهر دوباره به وسیله مارتین اندرسون احیا شد. مارتین یکی از هنرمندان ریوکان و ساکن این شهر بود. در آن دوران، اندرسن در خصوص یکی از ورزشگاه های ورزشی در آریزونا خبری شنیده بود که در آن، این ورزشگاه توانسته بود بوسیله آینه های کوچکی، نور را وارد این ورزشگاه کند و چمن های آن رشد نمایند. در سال بعد، روستای کوچکی در کشور ایتالیا به نام ویگانلا همین کار را کرد، این روستا هم مانند ریوکان در دره ای قرار گرفته بود و بوسیله کوه ها محاصره شده بود و به همین علت چند ماه از سال، نور خورشید نمی توانست به روستا بتابد و ویگالنا هم از خورشید محروم بود.
این چنین بود که اندرسن هم تصمیم گرفت تا به یاری دولت و سرمایه ای که خود داشت، همین فرایند را روی ریوکان پیاده سازی کند و پروژه هم موفقیت آمیز به اتمام رسید.
منبع: الی گشت