متهم شدیم که چرا هیچ کورسوی امیدی در سه کام حبس نگذاشتید - سبزا

در ابتدای نشست ساسان سالور از حضار درخواست کرد که به احترام جانباختگان حادثه سقوط هواپیمای اوکراینی یک دقیقه سکوت نمایند و بایستند.

در ادامه سامان سالور درباره قصه فیلم گفت: بسیاری فیلم ها با موضوعات اجتماعی ساخته می شوند و ساخت این فیلم سه سال زمان برد. کوشش ما بر این بود که جنبه دیگری از اعتیاد و ضربه ای که به خانواده می زند را به تصویر بکشیم. از نظر من فراگیری اعتیاد در جامعه موضوع مهمی است و امیدوارم این فیلم تلنگری برای این افراد باشد که زندگی خانوادگی شان را تباه ننمایند.

او همچنین درباره بازی تنابنده در این فیلم گفت: بازی تنابنده یکی از ویژگی های شاخص فیلم بود و با ایده هایی که می داد باعث شد قصه سر و شکل بهتری بگیرد. او بازی خودش در لامپ 100 را تکرار نکرد.

سالور در شرح چرایی کمرنگ بودن نقش پلیس در فیلم شرح داد: قصه سه کام حبس قصه پلیس نبود و بیشتر می خواستیم در تار و پود فیلمنامه پلیس نقش پررنگ تری داشته باشد.

سالور در پاسخ به این سوال که چرا شما که به عنوان کارگردانی نو گرا شناخته می شوید در این فیلم روال دیگری را طی کردید، گفت: فکر نمی کنم استفاده از بازیگر یا قصه ای که جذاب باشد منافاتی با نوگرایی داشته باشد. صحنه های ابتدایی فیلم فرمی است که من دوست دارم. شرایطی برای زن قصه پیش می آید، زندگی اش به قهقهرا می رود و ناچار به خرده فروشی مواد می گردد.

سلامی (مدیر فیلمبرداری) درباره رنگ فیلم شرح داد: کارگردان فیلم به فراخور فیلمنامه تاکید داشت که فیلم رنگ خاصی داشته باشد. سعی کردم رنگ این فیلم شبیه فیلم های دیگر نگردد و رنگ جدیدی را ببینیم. ما لوک رنگی داشتیم که همواره روی دوربین سوار بود و بر همین اساس همه چیز انجام گرفت. این رنگی که ما می بینیم رنگ جامعه امروز است و اگر از پنجره نگاه کنیم رنگ شهر سیاه، سفید و خاکستری است.

سالور درباره انتخاب بیمارستانی که در فیلم دیدیم گفت: ما بیمارستانی می خواستیم که با فرم فیلم همگن باشد من چند عکس از بیمارستانی دیدم که در حال بازسازی و نزدیک به فضای فیلم بود. این را هم باید بگویم ما فضای خیلی چرک و بهم ریخته ای نسبت به واقعیت نشان ندادیم و اغراق نکردیم.

سالور در پاسخ به این انتقاد که چرا هیچ امیدی در فیلم وجود ندارد، گفت: ما متهم شدیم که چرا هیچ کورسوی امیدی در فیلم نگذاشتیداما زن قصه همه کوشش خود را برای حفظ زندگی اش انجام داد. وقتی در پلان آخر تصویر پاک شدن خالکوبی روی دست نسیم را می بینیم به معنای آغاز یک زندگی جدید است. سینما در تلخ ترین لحظات نباید کور سو را ببینید.

کارگردان سه کام حبس، در پاسخ به این سوال که چرا بعضی از صحنه های فیلم تکراری بود گفت: در قصه و فیلمنامه هیچ جای تعجب نیست ما به نحوی در فیلمنامه نشان دادیم آدمی مثل خانم اردهالی که زندگی نرمال دارد به واسطه فرزندش می تواند درگیر ماجرای اعتیاد گردد.

او همچنین شرح داد:، چون تهیه نماینده و سرمایه گذار فیلم مستقل بود، هیچ سازمان مرتبط با این فیلم دخالتی در ساخت نداشت.

سالور در پاسخ به این سوال که سهم همکاری تنابنده و مشارکتش در نوشتن فیلمنامه چه میزان بود بیان داشت: تنابنده با خودش ایده های جذابی داشت که البته در فراوری سخت بود. ما در عنوان بندی هم از ایشان تشکر کردیم، زیرا او هم فیلمنامه را می شناسد و هم در گپ و گفت: با بازیگر، صاحب ایده است.

ساسان سالور تهیه نماینده فیلم در پاسخ به این سوال که با توجه به این که ممکن است فیلم توجیه اقتصادی نداشته باشد چرا سرمایه گذار حاضر به همکاری با شما شد؟ عنوان نمود: آقای امین پور سرمایه گذار فیلم دغدغه اقتصادی نداشت و از ابتدا برای ساخت فیلم بحث سودآوری نشد. از سویی به نظرم در سال های اخیر اتفاق های خوبی در اکران فیلم های اجتماعی رقم خورده است.

وی ادامه داد:اگر فضا و امکانات لازم در اختیار این نوع فیلم ها باشد می توانند به فروش خوبی در گیشه برسند.

در ادامه محسن تنابنده در پاسخ به این سوال که چه نقشی در نگارش فیلمنامه داشته است و تجربه بازی با پریناز ایزدیار را چگونه توصیف می نماید؟ گفت: راجع به فیلمنامه من به همان اندازه در کنار کار بودم که خانم ایزدیار و دیگران. نه تنها قبل از فراوری اثر که در هنگام کار هم همه با هم و در کنار هم بودیم و تمرین های قبل از فیلم یاری کرد تا به خانم ایزدیار نزدیک شویم و فکر می کنم یاری نموده تا ایفای این نقش درست از کار در بیاید و بازی با خانم ایزدیار برای من تجربه خوبی بود.

پریناز ایزدیار هم در پاسخ به پرسش خبرنگاری مبنی بر چگونگی تجربه همکاری با محسن تنابنده گفت: تجربه با آقای تنابنده یکی از بهترین اتفاق ها و تجربیات دوران بازیگری من بود. چرا که او حواسش به بازیگر رو به روی خودش هست و این باعث می گردد که بازیگر با خیال راحت تری با نقش ارتباط برقرار کند.

ایزدیار در پاسخ به این سوال که آیا شما کوشش کردید که از نقش های گذشته تان دور شوید؟ گفت: یک چیز هایی هستند که به شخصیت واقعی من مربوط می شوند و حذف کردن یا تکرار کردنش می تواند خوب نباشد. من سعی می کنم در نحوه بازی کردنم اغراق وجود نداشته باشد و سعی کردم کاراکتر متفاوتی را بازی کنم که باور پذیر باشد.

در ادامه این نشست سامان سالور در پاسخ به این سوال که مخاطب این فیلم چه کسانی هستند؟ گفت: اگر فیلم پیروز شده باشد آینه ای در برابر جامعه گرفته باشد مخاطبش همه کسانی هستند که با قصه ارتباط برقرار می نمایند. به خصوص نوجوان های یازده دوازده ساله ای که اعتیاد در پیرامونشان و در هر فضایی که به آن ها ربط دارد وجود دارد. جدای از مردم امیدوارم کسانی که می توانند قدمی برای برطرف مسائل مردم بردارند هم باید این فیلم را ببینند. افرادی که می توانند کاری نمایند که ما به هم عشق بدهیم.

سالور در انتها نشست گفت: همه ما می دانیم جشنواره سال جاری، جشنواره سختی بود، اما تصمیم گرفتیم به احترام شما اینجا حضور داشته باشیم و من از همه عوامل فیلمم به شکل جداگانه سپاسگزاری می کنم.

سپس همه اعضای حاضر در نشست با یکدیگر عکس یادگاری گرفتند و دقایقی قبل از نمایش سانس دوم به انتها رسید.