گودال های سروساریناما - سبزا

بعلاوه از این کوه با عنوان تاپوی نیز یاد می گردد. نام این کوه از افسانه بومی این منطقه، یعنی سرخپوستان یاکوانا نشات گرفته است. این نام، اشاره به یک روح شیطانی دارد که در غاری در بالای کوه زندگی می نماید. گاهی اوقات، صدای این روح شیطانی در حال خوردن گوشت انسان از اعماق کوه ها شنیده می گردد؛ سپس صدای وحشتناکی مانند ساری...ساری... به گوش می رسد.

تاپوی در یکی از دور افتاده ترین منطقه ها کشور واقع شده که نزدیک ترین جاده به آن، صدها مایل آن طرف تر است. برخلاف تاپوی، سروساریناما پوشیده از درخت هایی با ارتفاع 15 تا 25 متر است که کاملا منطقه را پوشانده است؛ به طوری که اگر از بالا به آن نگاه کنید چیزی جز درخت نخواهید دید. این اکوسیستم دورافتاده، گونه های بسیاری از گیاهان و حیوانات بومی را در دل خود جای داده است.

برجسته ترین ویژگی سروساریناما که آن را به نحوی متمایز می سازد، گودال های بزرگ الجثه اش است که مجموعا 4 عدد هستند. از میان این 4 گودال، بزرگترین آنها، سیما هامبولت نام دارد که 352 متر عرض و 314 متر عمق دارد. البته عرض گودال سیما هامبولت در عمق های پایین تر، به 502 متر هم می رسد. سیما مارتل دیگر گودال معروف این منطقه است که دست به میزان سیما هامبولت بی نظیر می باشد. عمق این گودال 248 متر است. هر دو گودال تقریبا دایره ای شکل هستند و تنها 700 متر از یکدیگر فاصله دارند. چشم انداز این گودال ها از بالا بسیار شگفت انگیز است.

این گودال ها برای اولین بار به وسیله خلبانی به نام هری گیبسون در سال 1961 کشف شدند اما اولین اردوی اکتشافی به این منطقه در سال 1974 انجام شد. این گروه، متشکل از دنیاگردان و متخصصان بسیاری بود که با یاری طناب به داخل این گودال ها رفتند؛ اما دریافتند که بیرون آمدن از این گودال ها اصلا کار ساده و راحتی نیست. هر چه بیشتر به عمق گودال ها می رفتند، عرض آن بیشتر شده و در نتیجه باعث تاب خوردن آزادانه طناب می شد. بعد از چندین روز کوشش سخت برای بریدن درختان، بالاخره پیروز شدند فضایی باز برای فرود هلیکوپتر درست نمایند. در نهایت با استفاده از نردبان کابلی (نردبان هایی از جنس طناب که از هلیکوپتر آویزان می گردد) بیرون آمدند اما فقط خدا می داند که چند گونه از گیاهان نادر و کمیاب در خلل نجات آنها از بین رفت.

دومین اردوی اکتشافی دو سال بعد از آنان و بسیار مجهزتر به این گودال ها سفر کردند. این گروه، سومین گودال به نام سیما د لا لوویا را کشف کردند که غاری از جنس سنگ کوارتز بود. حدوداً به مدت 2 دهه، سیما د لا لوویا با طول 1.35 کیلومتر، بلندترین غار کوارتزی شناخته شده در دنیا بود.