تامین انرژی مورد احتیاج ایمپلنت محرک مغز به وسیله تنفس - سبزا

فناوری مورد استفاده برای ساخت ایمپلنت ها در سال های اخیر ارتقا یافته و آن ها کار های بیشتری انجام دهند. یک طراحی تازه می تواند تجربه استفاده از این دستگاه ها را با استفاده از ژنراتور های تریبوالکتریک یکپارچه برای تبدیل حرکات تنفسی کاربر به الکتریسیته و تامین انرژی بهبود بخشد.

تحریک عمیق مغز شامل کاشت سیم های کوچک در بعضی نواحی مغز برای ارسال پالس های الکتریکی خفیف و مداخله برای اصلاح فعالیت الکتریکی غیرعادی اندام بدن است. استفاده از این روش در سال 1997 برای درمان لرزش پارکینسون تایید شد، اما اخیراً دانشمندان آن را برای درمان افسردگی و رفتار های تکانشی با نتایج اولیه امیدوارنماینده به کار گرفته اند.

هر سال حدود 150000 بیمار این ایمپلنت ها را دریافت می نمایند که دستگاه آن نیز زیر پوست قفسه سینه قرار می گیرد و سیم ها به سمت مغز می روند. دستگاه های فعلی با باتری هایی کار می نمایند که هر دو یا سه سال یکبار احتیاج به تعویض دارند و هر بار یک عمل جراحی برای تعویض آن ها ضروری است.

در سال های اخیر شاهد پیشرفت های جالبی در فناوری دستگاه های ضربان ساز بوده ایم که حالا برای حل همین مشکل در بیماران مبتلا به اختلالات ریتم قلب نیز به کار گرفته شده است. محققان ضربان ساز های آزمایشی را فراوری نموده اند که می توانند با استفاده از عضلات خود بدن، یا حتی ضربان قلب آن ها کار نمایند.

اکنون دانشمندان دانشگاه کنکتیکات از این نوع روش برای تحریک عمیق مغز استفاده نموده اند که بر اساس اثر تریبوالکتریک است، جایی که مواد خاصی مانند بادکنک و مو های شما، هنگامی که به یکدیگر ساییده می شوند، بار الکتریکی فراوری می نمایند.

این گروه یک دستگاه تحریک عمیق مغزی طراحی کردند که می تواند این نوع انرژی را به وسیله دستگاه تنفسی فرد جمع آوری کند. ایمپلنت از لایه هایی از مواد تریبوالکتریک تشکیل شده که از اصطکاک، برق فراوری می نماید. این الکتریسیته یک ابرخازن زیستی را شارژ می نماید که به نوبه خود به محرک عمقی مغز نیرو می دهد.

خبرنگاران علمی پزشکی کلینیک