زمین در 100 سال آینده از خطر سیارک آپوفیس در امان است
به گزارش سبزا، بر اساس مشاهدات اپتیکی که اخیرا انجام شد، میتوانیم سیارک آپوفیس را از لیست خطرات حذف کنیم. سیارک 340 متری آپوفیس در تاریخ 15 اسفند 1399 از فاصله 17 میلیون کیلومتری زمین، یعنی 44 برابر فاصله زمین تا ماه، عبور کرد.
خبرنگاران| پس از کشف سیارک آپوفیس در سال 1383 به عنوان یکی از خطرناک ترین سیارک های شناخته شده، تصور می شد که احتمال برخورد این سیارک با زمین در سال 1447 وجود داشته باشد. اما هم اکنون تصویربرداری راداری و تحلیل دقیق مدار آن، به ستاره شناسان کمک کرده است تا به این نتیجه برسند که حداقل برای 100 سال آینده خطر برخورد آپوفیس با زمین وجود ندارد.
به گزارش خبرنگاران؛ دیوید فارنوکیه عضو مرکز مطالعات اجسام نزدیک به زمین ناسا، می گوید: محاسبات ما حداقل تا 100 سال آینده هیچ خطری را نشان نمی دهد. بر اساس مشاهدات اپتیکی که اخیرا انجام شد، میتوانیم سیارک آپوفیس را از لیست خطرات حذف کنیم. سیارک 340 متری آپوفیس در تاریخ 15 اسفند 1399 از فاصله 17 میلیون کیلومتری زمین، یعنی 44 برابر فاصله زمین تا ماه، عبور کرد.
برای رسیدن به جدیدترین و آخرین محاسبات درباره این سیارک، ستاره شناسان برای ردیابی حرکت دقیق آن از یک آنتن رادیویی 70 متری واقع در مرکز فضای دوردست گلدستون در کالیفرنیا استفاده کردند. در ویدئو این پست جهت گذر امن این سیارک در 25 فروردین 1408 را مشاهده می کنید (سرعت حرکت 100 برابر شده است).
مارینا بروزوویچ دانشمند JPL و رهبر عملیات تصویربرداری راداری می گوید: با وجود فاصله 17 میلیون کیلومتری آپوفیس از زمین، توانستیم اطلاعات بسیار دقیق و باورنکردنی درباره فاصله این سیارک با دقت 150 متر بدست آوریم. این مشاهده نه تنها به ما کمک کرد که هرگونه خطر احتمالی برخورد را رد کنیم، بلکه ما را برای یک فرصت علمی شگفت انگیز آماده می کند.
تیم بخش رادار امیدوار است با تجزیه و تحلیل بیشتر داده ها، اطلاعات بیشتری درباره شکل سیارک بدست آورد. مشاهدات قبلی نشان می دهند که آپوفیس ظاهری شبیه به بادام زمینی دارد. این شکل در بین سیارک های نزدیک به زمین که قطر آن ها بیش از 200 متر است، معمول است. می توان گفت که تقریبا از هر 6 سیارک، یکی به شکل بادام زمینی است.
همچنین ستاره شناسان در تلاش هستند به درک بهتری نسبت به سرعت چرخش آپوفیس و محوری که به دور آن می چرخد، برسند. این اطلاعات به آن ها کمک خواهد کرد تا جهت گیری سیارک با زمین در هنگام برخورد با میدان گرانشی ما در سال 1408 را تعیین کنند، که می تواند حالت چرخش را تغییر دهد و حتی باعث ایجاد زمین لرزه در سیارک شود.
در تاریخ 25 فروردین 1408 آپوفیس از فاصله کمتر از 32 هزار کیلومتری زمین عبور خواهد کرد. این فاصله کمتر از فاصله ماهواره های زمین ثابت است. در آن زمان، این رخداد برای ساکنان نیمکره شرقی، بدون نیاز به تلسکوپ یا دوربین دوچشمی قابل مشاهده خواهد بود.
آپوفیس را بیشتر بشناسیم
این سیارک که قبلاً با نام موقت 2004 ام ان 4 نامیده می شد یک سیارک نزدیک به زمین است. داده های اولیه نشان می داد که این سیارک در 13 آوریل 2029 با فاصلهٔ خطرناکی از کنار زمین خواهد گذشت یا با احتمال 2.7 درصد با زمین برخورد خواهد کرد. پیش بینی های بعدی، برخورد را در 13 آوریل سال 2036 و با احتمال ضعیف 1 به 256000 بیان داشتند. در سال 2013، براساس آخرین مطالعات اجرا شده، احتمال برخورد آپوفیس رد شد. [3]این سیارک قطری نزدیک به 325 متر دارد که از کمربند کویپر به سمت زمین حرکت می کند. نیروی نظامی ایالات متحده آمریکا و روسیه به فکر منحرف کردن این سیارک بوده اند.
بررسی های اولیه نشان می داد که این سیارک ممکن است در سال 2068 به زمین برخورد کند. اما بعداً ناسا گفت که به دلیل نزدیک شدن سیارک به زمین در پنج مارس یعنی پانزده اسفند، ما تحقیقات بیشتری کردیم و به این نتیجه رسیدیم که سیارک تا صد سال آینده به زمین برخورد نخواهد کرد.
این سیارک 340 متری از فاصله 31 هزار کیلومتری سطح زمین عبور خواهد کرد. هر چند که شاید عبور این سیارک از این فاصله، که حدود یک دوازدهم فاصله ماه تا زمین است، ترسناک به نظر برسد، اما به گفته دانشمندان سیارک آپوفیس خطری را متوجه زمین نمی کند. به این ترتیب دانشمندان بدون هیچ نگرانی گذر این سیارک از نزدیکی زمین را فرصتی فوق العاده برای بررسی سیارک های نزدیک به زمین می دانند.
صحبت هایی نیز درباره امکان ارسال فضاپیما به سمت این سیارک مطرح شده است. یکی از ایده های مطرح شده ارسال ماهواره های کوچک به سمت این سیارک است. ایده دیگر دانشمندان قرار دادن لرزه نگار بر سطح این سنگ آسمانی است تا به کمک آن نواحی درونی سیارک آپوفیس و تاثیرات گرانشی زمین را بررسی کنند. ماموریتی مشابه آن چه که فضاپیمای ژاپنی هایابوسا 2 انجام داده نیز پیشنهاد شده است. هایابوسا 2 چندی پیش با شلیک گلوله ای بزرگ یک دهانه برخوردی مصنوعی در سطح سیارک ریوگو ایجاد کرد تا مواد زیر سطح این سیارک را بررسی کند.
البته برخی از این ماموریت ها ممکن است خطرآفرین باشند و باید با احتیاط کامل درباره آن ها تصمیم گیری کرد. قطعا گذر این سیارک از نزدیکی زمین توجه عموم مردم و حتی سیاستمداران را به خود جلب خواهد کرد. سازمان های فضایی نیز باید با هوشکمک تمام بیشترین بهره علمی را از این فرصت ببرند، بدون این که باعث اضطراب در جامعه و یا حتی ایجاد خطر احتمالی شوند.
منبع: NASA
منبع: فرادید