سفر به فضا یا تبادل ویروس؛ کشف حیات می تواند منجر به نابودی سیاره ای شود؟ - سبزا

آیا حیات در سیارات دیگر وجود دارد؟

مأموریت های اولیه یافتن سیاره مشابه ما، مانند کپلر ناسا، K2 یا تلسکوپ فضایی جیمز وب، در آینده می تواند شواهدی از جهان های قابل سکونت به دست آورد. جیمز وب که تا حدی برای بررسی غول های گازی و ابر زمین ها طراحی شده است، ممکن است نسخه ای بزرگتر از سیاره ما پیدا کند. تلسکوپ فضایی رومی نانسی گریس ناسا، می تواند نور منعکس شده یک سیاره دور را برای تشخیص نشانه های اکسیژن، بخار آب یا برخی نشانه های قدرتمند دیگر از حیات احتمالی به صفر برساند.

البته با توجه به اوضاع کهکشان راه شیری و جنگ قدرتی که در حوزه فضا شکل گرفته است، احتمالا جستجوی نشانه های زندگی می تواند دهه ها طول بکشد. در حال حاضر طراحی هایی برای سیاره یاب نسل بعدی در حال انجام است که در دهه 2030 یا 2040 به فضا ارسال می شود.

سارا سیگر، استاد فیزیک دانشگاه MIT در پی ترکیبات شیمیایی احتمالی است که می تواند نشان دهنده وجود حیات بیگانه باشد. او و همکارانش در زمینه بیوشیمی ابتدا روی شش عنصر اصلی مرتبط با زندگی روی زمین تمرکز کردند: کربن، نیتروژن، اکسیژن، فسفر، گوگرد و هیدروژن.

آیا انسان ها می توانند مریخ را به سیاره ای قابل سکونت تبدیل کنند؟

بشریت تا کنون حدود 30 فضاپیما را به سیاره سرخ فرستاده است. یکی از آن ها مریخ نوردی است که در 18 فوریه امسال با خیال راحت به سطح مریخ رسید. ممکن است حداکثر سرعت آن کمتر از 0.1 مایل در ساعت (152 متر در ساعت) باشد، اما طیف وسیعی از ابزار ها را حمل می کند. طول این کاوشگر 10 فوت (3 متر) بوده و در حال حاضر هم سه پرواز پیروز انجام داده است.

نکته مهمی که در سفر های فضایی شاید به آن توجهی نشود بحث انتقال آلودگی ها و میکروب های زمین به سیاره مریخ و برعکس است. یکی از سوالات محققان این است که آیا ممکن است یک باکتری از زمین به طور تصادفی به فضا منتقل شده و خانه تازه خود را در مریخ بسازد؟

راه چاره ناسا برای جلوگیری از انتقال آلودگی ها به سیارات دیگر

ناسا و مهندسان آن در آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) دارای پروتکل های دقیق و کاملی برای به حداقل رساندن تعداد آلودگی هایی هستند که ممکن است ناخواسته در یک ماموریت فضایی منتقل شوند. این پروتکل ها طبق آخرین استاندارد های بین المللی است و ناسا از آن ها پیروی می کند و در مواردی حتی از آن ها فراتر می رود. با این حال در بررسی های اخیر مشخص شده است که برخی از گونه های زنده که اندازه میکروسکوپی دارند از فیلتر قوانین ناسا عبور کرده و توانسته اند خود را به سیاره سرخ برسانند.

سفینه های فضایی اتاق هایی با فیلتر های هوا و روش های دقیق کنترل بیولوژیکی دارند. این ها طوری طراحی شده اند تا اطمینان حاصل شود که فقط چند صد ذره می توانند هر فوت مربع را آلوده کنند. میکروب ها میلیارد ها سال روی زمین بوده اند و همه جا وجود دارند. آن ها در درون ما، بر بدن ما و در اطراف ما هستند. برخی می توانند حتی در تمیزترین اتاق ها هم به صورت مخفیانه وارد شوند.

در اتاق های تمیز JPL، شواهدی از میکروب هایی پیدا شده است که می توانند در ماموریت های فضایی مشکل ساز شوند. آن ها می توانند بیوفیلم روی سطوح و تجهیزات تشکیل دهند، می توانند از خشک شدن زنده بمانند و در محیط های سرد رشد کنند. به نظر می رسد که اتاق های تمیز ممکن است به نام یک فرایند انتخاب تکاملی برای سخت ترین حشرات عمل کنند که در آن صورت شانس بیشتری برای زنده ماندن در سفر به مریخ خواهند داشت.

با توجه به تمام ماموریت های برنامه ریزی شده مریخ، ما در لبه ساحل عصر تازه زیست شناسی بین سیاره ای قرار داریم، جایی که در مورد سازگاری موجودات در یک سیاره یاد گرفته و آن ها را در سیاره دیگر به کار می بریم. درس تکامل و سازگاری ژنتیکی در DNA هر موجودی ثبت شده است و محیط مریخ هم تفاوتی نخواهد داشت.

موجودات تازه هنگام ورود به اکوسیستم تازه می توانند ویرانی ایجاد کنند. انسان ها سابقه ضعیفی در این مورد در سیاره خود ما دارند. به نام مثال، آبله روی پتو هایی که در قرن نوزدهم به مردم بومی آمریکای شمالی داده شده بود، پخش می شد. حتی در سال 2020، ما نتوانستیم از شیوع سریع ویروس که باعث Covid-19، SARS-CoV-2 می شود، جلوگیری کنیم.

اخیراً میکروب های تازهی در ایستگاه فضایی بین المللی تکامل یافته اند. اگرچه مهندسان ناسا سخت تلاش می کنند تا از ورود چنین گونه هایی به خاک یا هوای مریخ جلوگیری کنند، اما هرگونه نشانه ای از حیات در مریخ باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد تا مطمئن شویم که این گونه ها از کره زمین سرچشمه نگرفته است. عدم انجام این کار می تواند به طور بالقوه جرقه تحقیقات نادرست در مورد زندگی مریخی را در پی داشته باشد.

مطالعات گذشته نشان داده است که نمونه های اولیه سیاره مریخ احتمالاً حاوی بیولوژی فعال و خطرناک نیستند و کاوشگر رباتیک ناسا در پی نشانه هایی است که ممکن است از حیات میکروبی باستانی بر روی این سیاره به جای مانده باشد. اما مسئولان ناسا می گویند که اقدامات احتیاطی دیگری را انجام می دهند تا اطمینان حاصل شود که همه نمونه های بازگشتی از مریخ به طور ایمن در یک سیستم جداسازی چند لایه قرار خواهند گرفت.

ماموریت های فضایی تازه

از زمان فرود دو کاوشگر اول شوروی در سطح مریخ در سال 1971 و پس از آن فرودگر آمریکایی وایکینگ 1 در سال 1976، احتمالاً قطعاتی از DNA میکروبی و شاید DNA انسان در سیاره سرخ وجود داشته است. یک پروژه در حال انجام به نام Metasub (متاژنومیک مترو ها و بیوم های شهری) در حال بررسی توالی DNA موجود در بیش از 100 شهر جهان است. پروژه تازه ناسا و آژانس فضایی اروپا (Esa) در سال 2028 به سمت مریخ پرتاب می شود. اگر همه چیز طبق برنامه های فعلی پیش برود ماموریت بازگشت اولین نمونه های مریخ به زمین در سال 2032 انجام می گیرد.

باشگاه خبرنگاران