عطش در میان آب ، روستانشینان بندر سیریک تشنه اند - سبزا

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

به گزارش خبرنگار خبرنگاران، اسما کارجو؛* سال هاست که رگ های سیراب کننده متصل به خانه های روستانشینان پشت کوه بخش مرکزی سیریک، خشکیده است. حال به ناچار روز های هر ماه را می شمارند تا موعد سیراب شدنشان به وسیله تانکر های آب، فرا برسد. آبی که فقط کفاف ذخیره شدن برای نیازهای ضروری، یعنی آشامیدن را می دهد. برای بقیه مصارف باید دست به دامان آب چاه های غیر بهداشتی شوند و اینگونه چرخ زندگیشان را بچرخانند.

سیریک به آبی بی کران تکیه داده است؛ اما حیات مردمانش از عطش رو به افول است. شهرستان سیریک در استان هرمزگان با جمعیت 45 هزار نفری که دارای 75 روستا است و در مجاورت دریای عمان قرار گرفته است؛ اما فریاد مردمانش از کمبود آب بلند شده است.

رنج چندین ساله

سرزه، قلمویی، عاشقان، بندگرمان، گوجگ، مهمانی، پاراف و... اسم هر کدام از روستا های بندر سیریک را که بیاورید، اهالی رنجور از بی آبی و محرومیت از این نعمت بزرگ در آنجا زندگی می کنند که گله مند هستند از این شرایط بسیار سخت و سخت! نمی شود درست و حسابی به نظافت محل زندگی پرداخت. دام ها تشنه اند، زمین های کشاورزی شوره زار می شوند حتی خودشان هم به ندرت برای آشامیدن به آب تمیز دسترسی پیدا می کنند. هزینه خرید آب بسیار سنگین است. نعمت بزرگی، چون دریا را دارند و تشنه اند! طالب همت بلند مسئولان هستند و منتظر عملی شدن قول و قرارها.

فاطمه خاتون 53 ساله است سه بز و یک بزغاله دارد که تازه به دنیا آمده است. او اهل روستای گوجگ است. دل پری از کمبود آب دارد و می گوید: هرگاه که بعد از دو ماه آبرسانی می شود، تمام بطری ها و ظرف ها و حتی قابلمه و کاسه ها را پر از آب می کنم تا بعد از سه چهار ساعتی که آب قطع می شود، حداقل برای پنج شش روز خودم و بز ها و بزغاله ها آب ذخیره داشته باشیم. وقتی ذخیره آب خانه ام تمام شود، به خانه های همسایه ها می روم و از مخزن آب آن ها برای آشامیدن و پخت غذا می آورم و برای نظافت از چاه ها و یا آب باران که در اطراف روستا جمع شده، آب می آورم. چاره دیگری ندارم.

زینب معلم روستای گدوه هم با عصبانیت می گوید: از بی آبی به تنگ آمده ایم و طاقتمان طاق شده است. مگر با 30 روز یک بار و یا برخی اوقات هر دو ماه یک بار آبرسانی، آن هم تقرببا برای هفت هشت ساعت و بعد از آن قطع می شود، می توان زندگی کرد؟ تا آب از شیر جاری می شود، سریع مخزن های خانه را پر از آب می کنیم؛ اما حتی با قناعت هم این ذخیره اندک، کفاف زندگی را نمی دهد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره به مصاحبه با عبدالله رحیمی، دهیار روستای قلمویی پرداختیم و او اعلام کرد: متاسفانه روستای قلمویی و روستا های اطراف آن از سهمیه آبی بسیار پایینی برخوردار هستند و تقریباً می توان گفت بحرانی ترین منطقه آبی در شهرستان است. زمین های کشاورزی سودآور بخاطر کم آبی از بین رفته اند و شبکه آبرسانی به این منطقه نیز فرسوده است.

رحیمی، میانگین آب گیری در این منطقه را هر 50 روز یک بار و به مدت 10 ساعت اعلام کرد و گفت: آب شرب وآب مصرفی دام ها از همین 10 ساعت تامین می شود و مردم شدیداً تحت فشار هستند. چندین سال است که پیگیری دهیاری به جایی نرسیده و وعده های مسئولان بر حول محور وصل شدن آب شیرین کن و پیوستن آن به مدار آبرسانی شهرستان می چرخد؛ اما تا به حال نتیجه ای نداشته است.

دهیار روستای قلمویی منطقه پشت کوه را منطقه ای با ظرفیت بالا برای راه اندازی مشاغلی مثل کشاورزی و دامداری معرفی کرد و ابراز داشت: به دلیل مسائل آبی نمی توان به طور گسترده از مشاغل مذکور بهره برد. شبکه های آبرسانی فرسوده و سوء مدیریت در حل مسائل این رنج را چندین ساله کرده است. خط آبی که 20 سال از آن می گذرد و سرچشمه آن از روستای راونگ شهرستان میناب است که این فاصله به خودی خود در حجم آب رسانی موثر است. ناگفته نماند که بیشتر جمعیت شهرستان سیریک روستایی است و در روستا ها متمرکز شده اند و نیازمند نگاه ویژه مسئولان هستند.

رویای آبرسانی منظم

مدت زیادی است که مردم سیریک چشم به وعده های مسئولان دوخته اند و در انتظار اجرای طرح های گفته شده هستند. جاری شدن هر روزه آب از شیرآب ها و سهولت در بدست آوردن آن، رویای بندرنشینان سیریک شده است.

چندی پیش، محمد کارگر، مدیر آب و فاضلاب شهرستان سیریک در مصاحبهیی از اجرای برنامه های کوتاه مدت در قالب اصلاح خطوط انتقال آب، تقویت و توسعه خطوط انتقال برخی روستاها، اصلاح دستگاه ها در ایستگاه های پمپاژ و تقویت فشار آب ضمن مدیریت منابع آبی و دسترسی عادلانه آب در تمامی مناطق شهرستان به ویژه روستا ها خبر داده و اجرای پروژه های اصلاح و توسعه خطوط انتقال آب را گامی موثر در راستای توزیع عادلانه آب مشترکان روستایی اعلام کرده است.

کارگر افزود: با تحقق این مهم تا حد زیادی در ایجاد آرامش آبی در مناطق روستایی پیروز بوده ایم. گرچه هنوز هم تا نقطه مطلوب فاصله داریم. آب شیرین کن زیارت با 3 هزار مترمکعب در شبانه روز با پیشرفت فیزیکی 80 درصد و افزایش ظرفیت آب شیرین سیریک به ظرفیت نهایی 3750 متر مکعب در شبانه روز خواهد رسید.

چندین سال است که این اخبار سر زبان ها می چرخد؛ اما تشنگی امان مردم را بریده و کماکان با مسائل آب دست و پنجه نرم می کنند.

روستانشینان در تنگنای شدید بی آبی

در صدر تمام محرومیت هایی که اهالی روستایی شهرستان سیریک متحمل می شوند، محرومیت از نعمت ارزنده ای، چون آب قرار گرفته است.

عدنان سعادی زاده، رئیس شورای سیریک هم در مصاحبهیی در مورد مشکل آب روستائیان با وجود بارندگی های سال های اخیر اعلام کرد: سه سال پیش با راه اندازی آب شیرین کن شهر بندر سیریک و بارندگی های خوب سال گذشته، انتظارات در بین مردم ایجاد شد که طول مدت آبگیری در روستا ها پایین تر باشد؛ اما این موضوع برعکس شده و طول مدت آبگیری در روستا ها تا 60 روز و گاهی 70 روز افزایش پیدا کرده است. هم اکنون حرف همه روستاییان این است که چرا با وجود بارندگی های اخیر و بهره برداری از آب شیرین کن شهر سیریک هنوز هم مشکل آب شرب روستا ها رفع نشده و برعکس مسائل بیشتری به وجود آمده است.

احمد جمال الدینی، فرماندار شهر سیریک نیز در مصاحبهیی، تخصیص تانکر های سیار برای آبرسانی را چاره کار رفع مسائل آب دانست.

اما برای اجرایی شدن این طرح ها هم نیاز به هماهنگی و نظم همگانی است. تحقیق کوچکی میان مردم، اشکال این چاره را بر ملا می کند. عدم برنامه ریزی مناسب در فواصل آب رسانی، توجه ناکافی در ارائه سهمیه درست خانوارها، ناعادلانه تقسیم شدن آب، عدم نظارت درست بر سهمیه بندی آب و مواردی از این دست، از جمله مسائل آبرسانی با تانکر هاست.

امید است در آینده ای نزدیک، نظم درستی به طرح های ارائه شده برای آبرسانی مناطق کم بهره آبی داده شود و مردم محروم مناطق پشت کوه شهرستان سیریک بتوانند به حداقل ترین نیاز های خود یعنی بهره مندی از شبکه آبرسانی درست و منظم برسند.